Sepin Sinanlıoğlu, Haziran 2022
Manolya
Teyzemin bizimle yaşadığı o güzel zamanlardı. Tütünçiftlik’te henüz adı Tüpraş olmamış İpraş Lojmanları’nda otururduk. Henüz Ankara’dan o telefonu almamıştık, annem üzerinde yeşil sabahlığı, 72 numaralı lojman evimizin uzun koridorundan hızlı adımlarla yürüyüp kendini yatağına atmamış, elleriyle yüzünü kapata kapata…
Keep reading with a 7-day free trial
Subscribe to PostaPoetika to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.